و واقدى نوشته است: إنّه سُقی سمّاً ثمّ أفلت، ثمّ سُقی فأفلت، ثمّ كانت الآخرة توفّی فیها، فلمّا حضرته الوفاة قال الطبیب وهو یختلف إلیه: هذا رجلٌ قطع السمّ أمعاءه؛ فقال الحسین: یا أبا محمّد! أخبرنی من سقاك؟». قال: ولِمَ یا أخی؟». قال: أقتله والله قبل أن أدفنك، وإن لا أقدر علیه أو یكون بأرض أتكلّف الشخوص إلیه». فقال: یا أخی إنّما هذه الدنیا لیال فانیة، دعه حتّى ألتقی أنا وهو عند الله، و أبى أن یسمّیه». وقد سمعتُ بعض من یقول: كان معاویة قد تلطّف لبعض خدمه أن یسقیه سمّاً»؛(2) (سمّى به آن حضرت داده شد سپس نجات یافت، سپس سمّى داده شد و نجات یافت، سپس در مرتبه سوم وفات كرد، و چون مرگش نزدیك شد طبیب كه نزد او آمده بود گفت: این، مردى است كه سمّ رودهایش را تكّه تكّه كرده است، پس حسین گفت: اى ابومحمّد! به من خبر بده چه كسى به تو سمّ داد»؟ گفت: برادرم براى چه»؟ گفت: به خدا سوگند ! قاتل تو را قبل از دفن تو خواهم كشت، هر چند بر او قدرت نداشته باشم یا در سرزمینى باشد كه رفتن به سوى او برایم سخت باشد».پس فرمود: اى برادر! این دنیا شبهایى فانى است، او را واگذار تا من او را نزد خدا ملاقات كنم، و از نام بردن او خوددارى كرد. و من از برخى شنیده ام كه: معاویه با حیله از برخى خدمتكاران آن حضرت خواست به او سمّ دهند).
و گفته شده: همسرش جعده دختر اشعث بن قیس كندى به او سمّ داد، و معاویه او را فریب داد كه اگر در كشتن حسن حیله اى به كار ببرى صد هزار درهم برایت مى فرستم و تو را به ازدواج یزید درمى آورم؛ و این موجب شد كه آن حضرت را مسموم كند؛ و چون حسن وفات نمود معاویه مال را به او داد و پیغام فرستاد: إنّا نحبُّ حیاة یزید ولولا ذلك لوفینا لكِ بتزویجه»؛ (ما زندگى یزید را دوست داریم و اگر چنین نبود درباره ازدواج با وى به قول خود وفا مى كردیم).
و گفته شده: امام حسن(علیه السلام) هنگام مرگش فرمود: لقد حاقت شربته، وبلغ اُمنیّته، والله ما وفى بما وعد، ولا صدق فیما قال»؛ (همانا شربتش كارگر افتاد و به آرزویش رسید، به خدا سوگند! به آنچه وعده داد وفا نكرد و در آنچه گفت راستگو نبود).
و نوشته است: حصین بن منذر رقاشى مى گوید: والله ما وفى معاویة للحسن بشیء ممّا أعطاه؛ قَتَل حُجراً و أصحاب حُجر، و بایع لابنه یزید، و سمَّ الحسن»؛(3) (به خدا سوگند ! معاویه به هیچ یك از پیمانهایى كه به حسن داد وفا نكرد؛ حُجر و یاران او را كشت، براى پسرش یزید بیعت گرفت، و حسن را مسموم كرد).
و زمخشرى در ربیع الأبرار» در باب هشتاد و یكم مى نویسد:
معاویه براى جعده دختر اشعث، همسر (امام) حسن صد هزار درهم قرار داد تا او را مسموم نمود، و دو ماه زنده بود، تشتى از خون از جلوى او برداشته مى شد و مى گفت: سُقیت السمّ مراراً ما أصابنی فیها ما أصابنی فی هذه المرّة، لقد لفظت كبدی»؛(4) (بارها به من زهر دادند ولى در هیچ كدام مثل این بار صدمه ندیدم، (دیگر) جگرم پاره پاره شده است).(5)
(1). تتمیم طبقات ابن سعد، [ج1، ص352، ح 315].
(2). تاریخ ابن كثیر، ج8، ص43 [ج8، ص47 ، حوادث سال 49 هـ].
(3). شرح نهج البلاغة، ابن أبى الحدید، ج4، ص7 [ج16،ص17 ، نامه 31].
(4). ربیع الأبرار، [ج4، ص208].
(5). گردآوری از کتاب: گزیده ای جامع از الغدیر، محمد حسن شفیعی شاهرودی، قلم مکنون، قم، 1428 ه.ق ، ص 1096. معنای حماسه ی میلیونی پیاده روی اربعین حسینی
حماسه اربعین حسینی، همان تصمیم نهایی یاری امام حسین(ع) در شب عاشوراست
تحقق پیش‌بینی رهبر انقلاب درباره کنگره عظیم اربعین/ سه کارکرد اساسی اربعین
حسن ,معاویه ,كه ,مى ,علیه ,تو ,او را ,را مسموم ,امام حسن ,را به ,خدا سوگند
درباره این سایت