بشارت تولد زینب و گریه على (ع) و نامگذارى زینب از طرف خداوند

هر پدرى را كه بشارت به ولادت فرزند دادند، شاد و حرم گردید، جز علىبن ابى طالب (ع) كه ولادت هر یك از اولاد او سبب حزن او گردید.

در روایت است كه چون حضرت زینب متولد شد، امیرالمؤ منین (ع) متوجهبه حجره طاهره گردید، در آن وقت حسین (ع) به استقبال پدر شتافت و عرضكرد: اى پدر بزرگوار! همانا خداى كردگار خواهرى به من عطا فرموده

امیرالمؤ منین (ع) از شنیدن این سخن بى اختیار اشك از دیده هاىمبارك به رخسار همایونش جارى شد. چون حسین (ع) این حال را از پدربزرگوارش مشاهده نمود افسرده خاطر گشت . چه ، آمد پدر را بشارت دهد،بشارت مبدل به مصیبت و سبب حزن و اندوه پدر گردید، دل مباركش ره دردآمد و اشك از دیده مباركش بر رخسارش جارى گشت و عرض كرد: ((بابا فدایتشوم ، من شما را بشارت آوردم شما گریه مى كنید، سبب چیست و این گریه بركیست ؟))

على (ع) حسینش را در برگرفت و نوازش نمود و فرمود: ((نور دیده !زود باشد كه سر این گریه آشكار و اثرش نمودار شود.))كه اشاره به واقعهكربلا مى كند. همین بشارت را سلمان به پیغمبر داد و آن حضرت هم منقلبگردید.

چنان كه در بعض كتب است كه حضرت رسالت در مسجد تشریف داشت آن وقتسلمان شرفیاب خدمت گردید و آن سرور را به ولادت آن مظلومه بشارت داد وتهنیت گفت . آن حضرت بگریست و فرمود: ((اى سلمان جبرییل از جانب خداوندجلیل خبر آورد كه این مولود گرامى مصیبتش غیر معدود باشد تا به آلامكربلا مبتلا شود، الخ ))(4)

هنگامى كه زینب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرشامیرالمؤ منین (ع) آورده و گفت : این نوزاد را نامگذارى كنید! حضرتفرمود: من از رسول خدا جلو نمى افتم .

در این ایام حضرت رسول اكرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت ازسفر، امیرالمؤ منین على (ع) به آن حضرت عرض كرد: نامى را براى نوزادانتخاب كنید. رسول خدا (ص) فرمود: من بر پروردگارم سبقت نمى گیرم .

در این هنگام جبرئیل (ع) فرود آمده و سلام خداوند را به پیامبر(ص)ابلاغ كرده و گفت :

نام این نوزاد را ((زینب )) بگذارید! خداوند بزرگ این نام را براىاو بر برگزیده است .

بعد مصایب و مشكلاتى را كه بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو كرد.پیامبر اكرم (ص) گریست و فرمود: هر كس بر این دختر بگرید، همانند كسىاست كه بر برادرانش حسن و حسین گریسته باشد.(5)